GeRÇeK DoSTLaRa. Dostluklarınızın baki kalması dileğimle…

>>>>>>>>>>>

Dostlar birbirini yıkayan iki el gibidir(1); arındırırlar birbirlerini, nezih
kılarlar,
En Temiz’in huzuruna varmazdan evvel..
Dostların birbirine niyazı, onları aklandırır.
Alınları ak olarak çıksınlar, güzel’e nazar
kılarken başları utançlarından eğilmesin diye..
Dostlar Allah (c.c.) katında nazı geçen kul
olmaları için niyaz ederler birbirlerine, birbirlerini yüceltmek dilerler.

Hayatlarını duâyla imar edebilmek için
birbirlerinin duâcısı olurlar.
Dostlar birbirlerinin irfan yoludur; arif olma
yolunda birbirlerinin
adımlarına kuvvet olurlar.
Namaz ve sabırla Yâr’in huzuruna vardıkları vakit
huzura ersinler diye duâ ederler birbirlerine.
Dostlar namazı dost bilsin diye duâ ederler
birbirlerine…
Dostlar birbirinin diriliğine duâcıdır, hayatta hây
kalmak adına…
Dostlar birbirinin haya/tıdır;

beyazı dostluklarının rengi bilip adımlarlar
hayatı..
Ve.. adımları kıymetli kılar yüreklerini,
adları murtaza kullar arasına yazılır levh-i mahfuz’da..

>>>>>>>>>>>>> 

Ey gündüzlerime güneş gibi doğan,  gecelerimi iyilikleriyle hep aydınlatan vefa
abidesi dost! Hep yanımda olacağını düşündüğüm için mutluyum ve acılarımı
azalttığın için gönlümün sarayına kondurmuşum seni…

Bilir misin dost seninle ne günler yaşadık, ne afetler atlattık? Ama hiç
yıkılmadık, sarsmadı bizi en büyük depremler bile. Umutlar biriktirdik
eteklerimizde başkaları yakamozlar toplarken. Ve güldük önümüze çıkan
engellere, çünkü biz beraber aştık tüm sarpa dağları.

Hatırlar mısın bir soru sormuştun bana, canından daha kıymetli var mı bu
dünyada? Cevap bulamamıştım küçücük aklımla, ama düşündüm de dost! insanın
canından daha kıymetli olan şey cananıymış ve o cananların insanlar içinde en
kıymetlisi biricik dostlarıymış.

Arkadaşlarımız bir daldaki yapraklar gibi çoktur, dost! Günü gelince hepsi
birer birer düşerler dalından. Ama gerçek dostluklar baki kalır, asla bitmez
vefaları…

Şimdi düşünüyorum da kaç tanedir insanın dostları ya da kaç tanedir
arkadaşları, her arkadaşı dost sanmayın yanılırsınız, ya da her dostu vefasız
sanmayın. Mutlu zamanında çoktur, kişinin etrafında sevenler, asıl gerçeği
insan kötü gününde anlar.

***

Dostluk; sevenin sevilende kendi husûsiyetlerini görmesinden
kaynaklanır. Gerçek dostlar arasındaki muhabbet, fizikteki birleşik kaplar
misâli, his ve fikirlerde aynîleşmeyi sağlar. Zîrâ gerçek dostluk, iki gönül
arasındaki cereyan hattı gibidir. Bu cereyanla, yâni muhabbet akışı ile,
dostların her hâli birbirine sirâyet eder.

Bu itibarla gerçek dostluk; ayrı bedenlerin bir kalp ile, yâni aynı duyuşlar
içinde yaşamasıdır. Dostluğun yaşatılması da, dostların her hâdise karşısında
aynı duygulara sahip olmasına bağlıdır.

Dolayısıyla duygu müşterekliğine sahip olmayanların, akrabâlık veya arkadaşlık
gibi zâhirî veya tesâdüfî yakınlıklarının gerçek dostlukla alâkası yoktur.
Nitekim Ebû Leheb, Hazret-i Peygamber’in öz amcası olduğu hâlde, O’na en uzak
düşen bedbahtlardan biriydi. Bu yüzden dostuyla kalbî beraberliğe sahip
olmayan, onun sevinciyle sevinip hüznüyle mahzun olmayanların dostluk
iddiâları, dört duvar arasındaki kuru beraberlikler gibi, bir kıymet ifâde
etmez.

Dostluğun temel harcı muhabbettir. Hakîkî muhabbet; cefâları safâ, zahmetleri
de rahmet hâline getirir. Bu itibarla bir kimsenin muhabbetinin gerçek olup
olmadığını anlamak için, sevdiğinin meşakkatlerine ne kadar tahammül
gösterebildiğine bakmak kâfîdir.

Nitekim Cenâb-ı Hak da en çok, dostluğun zirvesinde yaşayan peygamberlerini
çile çemberinden geçirmiştir.(2)

>>>>>>>>>>>>>

Velhâsıl, asıl dostluk zor zamanlarda da sürdürülebilen dostluktur.
Mevlânâ Hazretleri’nin buyurduğu gibi:

“Sağlık ve âfiyet zamanında herkes dosttur.  Ama dert ânında, gam vaktinde Allah’tan başka
eş-dost nerede!”

İnsanların çoğu, saâdeti paylaşmakta beraber olmaya gönüllüdürler. Felâket,
ıztırap ve zorluk zamanlarında ise ortada gözükmezler. Böyleleri dost değil,
menfaatlerinin arkadaşıdırlar. Gerçek dostlar, safâda da, cefâda da zevk ve
şevk ile beraber olurlar.

Hazret-i Peygamber -sallâllâhu aleyhi ve sellem- gerçek dostluğun fazîletini
şöyle ifâde buyurur:

“Yedi sınıf insan vardır ki Allah Teâlâ Hazretleri onları hiçbir gölgenin
bulunmadığı bir günde, kendi (Arş’ının) gölgesiyle gölgelendirir… (Bu
sınıflardan biri de) birbirlerini Allah için seven, (birbirlerinin dert ortağı
olan) bir araya gelişleri ve ayrılışları bu muhabbetle gerçekleşen iki
kişidir…” (3)

RıZa BeRKaN GÜLER

Dostluklarınızın baki kalması dileğimle…

1-Hadis-i Şerif [Deylemi]

2-Osman Nuri TOPBAŞ- Gerçek Dostu Nasıl Bilebilirsiniz?

3-Buhârî, Ezân, 36

Yüreği güzel, Sevgili Melike Abla’ya değerli katkılarından dolayı en kalbi sevgi, saygı ve hürmetlerimi sunuyorum.

BEĞENDİYSEN VE ALANINA EKLEMEK İSTERSEN YORUM YAZ – BLOG AL’A BAS SENiN OLSUN.