Derman aradım derdime, derdim bana derman imiş,
Bürhan aradım aslıma, aslım banma bürhan imiş!..
Sağı solu gözler idim, DOST yüzün görsem deyu,
Ben taşrada arar idim, ol can içinde CAN imiş!..
Öyle sanırdım, ayrıyem; DOST ayrıdır, ben gayrıyem
Benden görüp işiteni, bildim ol canan imiş!..
Savm-u salat hac ile sanma biter zahid işin,
İNSAN-I KAMİL olmaya, lazım olan İRFAN imiş…
Mürşid gerektir bildire, Hak’kı sana hakk-el yakın
Mürşidi olmayanların bildikleri güman imiş
Her mürşide dil verme kim yolunu sarpa uğratır
Mürşidi, kâmil olanın yolu gayet asan imiş.
İşit Niyazi’nin sözün, bir nesne örtmez Hak yüzün
Hak’tan açık bir nesne yok, gözsüzlere görülmezmiş!
NİYAZİ MISRİ
Derman derman diye dolanırımdaDertsizler derdimi anlamaz benimSeller gibi akar bulanırımdaDertsizler derdimi anlamaz benimDüşsem kim tutarda kaldırır beniElimden tutup ta güldürür beniEyLüL derki bu dert öldürür beniDertsizler derdimi anlamaz benim :((((vücut ikliminin sultanısın senefendim derdimin dermanısın senvücut ikliminin sultanısın senefendim derdimin dermanısın senbu cismi natüvanın cânısın senbu cismi natüvanın cânısın senefendim derdimin dermanısın senefendim derdimin dermanısın sen